miasto Toruń, talar oblężniczy (brandtalar) 1629, Toruń; Aw: Herb Torunia w chmurach trzymany przez anioła i okolicznościowy, siedmiowierszowy napis, THORVNIA / HOSTILITER OPPVGNATA / ET DEI O AVXILIO / FORTR CIVIB DEFENSA / XVI FEBR / ANNO / MDCXXIX; Rw: Widok płonącego miasta, na pierwszym planie Wisła z mostem, 12 barkami i łodziami na rzece, z lewej strony Zamek Dybowski, z prawej Kępa Bazarowa połączona z miastem mostem, w tle miejskie mury, baszta Koci Ogon, Barbakan Starotoruński, fragmenty budowli Starego i Nowego Miasta oraz kościoły toruńskie, u dołu inicjały rytownika Henryka Hama (H H), u góry nad miastem słońce jako alegoria opatrzności Bożej, napis wokoło FIDES ET CONSTANTIA PER IGNEM PROBATA; CNCT 1326 (R4), Chełmiński 511, Dav. 4369, Frankiewicz 425, Karolkiewicz 2250, Kop. 8284 (R4), Kop. Z.III.W. 1537 (R5), H.-Cz. 1593 (R), Marian Gumowski - Dzieje mennicy toruńskiej 733, Slg. Marienburg 8975; srebro 28.09 g; talar wybity dla upamiętnienia obrony Torunia przed Szwedami w dniach 16 i 17 lutego 1629 roku. Chociaż bramy miejskie i mury uległy częściowemu zniszczeniu, a przedmieścia zostały spalone mieszkańcy miasta odparli agresję króla szwedzkiego Gustawa Adolfa. Warto wspomnieć, że miasto nie dysponowało pokaźną liczbą żołnierzy (ok. 350). Dlatego do broni powołano również zwykłych mieszczan (1100), z uwagi na fakt iż siły wroga liczyły aż 6 tysięcy żołnierzy. Skuteczną obronę miasta przed wojskami szwedzkimi uczczono wybijając z polecenia króla Zygmunta III Wazy w mennicy toruńskiej talary oblężnicze, opatrzone napisem w tłumaczeniu „wierność i stałość ogniem doświadczona”. Wykonał je rytownik Henryka Hama, a na kierownika mennicy zaangażowano Hansa Lippe, byłego probierza mennicy bydgoskiej
