Nowozorganizowana mennica toruńska w 1630 roku, po odparciu armii szwedzkiej w 1629 przyniosła nie tylko emisję okolicznościową - talary z palącym się miastem, ale także monetę obiegową. Mennica po 150 latach dzielących ją od poprzedniej emisji, pod kierownictwem Hansa Lippe, uprzednio pracującego w mennicy bydgoskiej przystąpiła do bicia monety grubej - ćwierćtalarów, półtalarów, talarów i dukatów. Emisji monety drobnej zabraniał dekret króla z 1627 roku. W 1630 i następnych latach, w znacznej ilości wybito tylko dukaty i talary. Ćwierćtalary były emisją efemeryczną z 1630 roku, a półtalary wybijano w ilościach minimalnych zapewniających tylko pokrycie kontraktów, wynikało to najprawdopodobniej z chęci osiągnięcia jak największego większego zysku z przebicia srebra, a ten dawały talary. Emisja półtalarów z 1630 została doceniona przez samego Czapskiego stopniem rzadkości R7, a J. Dutkowski w wielkim dziele - Corpus Nummorum Civitatis Thorvnensis oferowany na tej aukcji wariant z małą głową wyszacował na R8, powołując się tylko na zbiór Czapskiego, Kubickiego i Rudolpha. Ekstremalnie rzadka moneta. Egzemplarz ze starą patyną. Polecamy do najlepszych kolekcji.
