Jacek Sienicki, MARTWA NATURA, 2000

55,0 x 46,0cm - olej, płótno

sygn. wyżłobiona w farbie p.g.: J. SIENICKI | 2000
na odwr. na płótnie: l. śr.: 18 07 2017 | W. Sienicka

 

Obraz wystawiany:

– Jacek Sienicki. Malarstwo. Prace wybrane, Galeria Kordegarda, Warszawa, 7 VI – 2 VII 2017.

 

W tekście towarzyszącym wystawie Sienickiego w Galerii Kordegarda, Maciej Zdanowicz napisał, m.in.: Charakterystyczna dla niego jest ograniczona skala barwna, oscylująca w gamie szarości, złamanych błękitów, głębokich tonów brązów, zieleni. To, w jaki sposób kształtuje za jej pomocą kolejne obrazy, wydaje się być doprowadzone niemal do perfekcji. Jednak Sienicki nie poprzestaje na wypracowanych przez siebie rozwiązaniach, a wręcz kontestuje bezpieczne, utarte już drogi, zacięcie dążąc do rozszerzenia własnych możliwości, granic twórczych. (...) Świadectwem otwarcia na nowe doświadczenie, rozszerzenia własnych granic są prace prezentowane obecnie w Galerii Kordegarda. (...) Obrazy te emanują odważnymi i zdecydowanymi zestawieniami barwnymi, uderzają czystością i soczystością czerwieni. Artysta definiuje głębię przedstawienia za pomocą jej wielu odcieni, temperatur, od chłodnej alizaryny po ciepły kraplak. (...) Energia koloru niejako uzupełnia napięcia zawarte w strukturze obrazu i skutkuje jeszcze większą ekspresją. Imponuje pewność i wolność malarza manifestująca się nie tylko w spontaniczności koloru, ale i syntezie plastycznej, zamykająca pewne zjawiska wizualne w jeden kształt.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

Jacek Sienicki (Warszawa 29 II 1928 - Warszawa 14 XII 2000) studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, gdzie w 1954 uzyskał dyplom w pracowni prof. Artura Nachta-Samborskiego. W 1955 był uczestnikiem Wystawy Młodej Plastyki w warszawskim Arsenale. Udział w tej manifestacji był nie tylko właściwym debiutem artysty, ale też na lata określił jego postawę, dzieloną z innymi „arsenałowcami“, której zasady to: prymat etyki, sceptycyzm wobec przemijających mód artystycznych, wierność sobie. W 1955 Sienicki podjął pracę pedagogiczną w macierzystej uczelni. Przeszedł wszystkie szczeble akademickie, otrzymując tytuł profesora w 1981. Był laureatem liczących się nagród, m.in. Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida w 1974, Nagrody im. Jana Cybisa (niezależnej) w 1984, nagrody Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w 1993. Jego malarstwo od wczesnych lat oscylowało między figuratywizmem o często dramatycznej wymowie egzystencjalnej i skłonnością do abstrakcji. Przy tym malarz nie opuszczał dość ograniczonego zestawu ulubionych motywów, do których należały: czaszki końskie, wydłużone postaci, ciemne wnętrza, które rozgrywał w podobnej, ciemno-zimnej gamie barwnej. Równolegle do malarstwa wiele rysował, zazwyczaj węglem, traktując prace w tej technice jako autonomiczne dzieła.