Najwyższej rzadkości moneta - miedziana złotówka Stanisława Augusta, wybita na krążku trojaka!
Znakomicie zachowana, z bardzo dobrym detalem.
W ciągu ostatnich lat, pozycja notowana tylko jeden raz na aukcji GNDM w 2018 roku, gdzie została sprzedana za kwotę 25.300 PLN.
Moneta nienotowana przez Plage, Berezowskiego, ani przez najnowsze opracowanie Parchimowicza-Brzezińskiego.
Złotówka brakująca w dwóch największych zbiorach muzealnych: Muzeum Narodowego w Krakowie i Warszawie.
Miedź, średnica 29.5 mm, waga 11.6 g
Pozycja unikatowa, która może długo już nie zagościć na aukcjach, zdecydowanie do najlepszych kolekcji SAP.Awers: głowa króla w prawo
STANISLAUS AUG.D.G.REX POL.M.D.L.
Rewers: pięciopolowy herb pod koroną, korona rozdziela napis otokowy, wokół herbu wieniec z liści laurowych
LXXX.EX.MARCA. (FS / 4 GR.) PURA.COL:1767
Od czasów potopu szwedzkiego postępował w Polsce totalny chaos monetarny, kraj był pogrążony w głębokim kryzysie, a w obiegu były ogromne ilości spodlonej monety. W związku z tym, w 1764 roku Sejm Elekcyjny, na mocy Pacta Conventa art.45, wymusił na nowo wybranym królu Stanisławie Auguście Poniatowskim uruchomienie nowej mennicy i bicie dobrego pieniądza. Król podszedł do tego projektu z ogromnym animuszem, inwestując w ten projekt nawet własne pieniądze. Efektem tego był pierwszy talar z wizerunkiem Stanisława Augusta, który został wybity w 1765 roku, jeszcze przed otwarciem mennicy warszawskiej przez znanego medaliera londyńskiego Merikofera. Dnia 20 grudnia 1765 roku Komisja Skarbowa zatwierdziła stopę menniczą, a podstawową jednostką została grzywna kolońska. Mennica Warszawska urządzona została w starym, zakupionym od rodziny Załuskich pałacyku przy ulicy Bielańskiej. Wybijano w niej od roku 1765 równolegle z mennicą Krakowską grosze i trojaki miedziane, a po zamknięciu mennicy Krakowskiej również miedziane szelągi i półgrosze. W mennicy Warszawskiej wybito wszystkie nominały srebrne i złote Stanisława Augusta. Mennica Warszawska została zamknięta 9 stycznia 1796 roku w momencie kiedy opuściły ją wojska rosyjskie, a ich miejsce zajęły oddziały pruskie.
Złotówką określano srebrną monetę o równowartości 1/8 talara, choć nigdy takiej nazwy na monetach nie umieszczono. Nominał został zapisany w formie "4 GR" podając wartość w czterech srebrnych groszach. Na prezentowanej, unikatowej złotówce na trojaku widzimy pierwszy typ popiersia (Parchimowicz-Brzeziński str. 202) oraz rewers z zapisem LXXX EX MARCA (80 sztuk z grzywny srebra).
Pierwsza emisja złotówek miała miejsce w 1766 roku, w okresie, gdy administratorem Mennicy Warszawskiej był Fryderyk Sylm, którego inicjały F.S. również znajdują się na naszym egzemplarzu. W 1766 roku na rewersie zmieniły się kształty wieńca laurowego i Orła. W pierwszych emisjach wieniec zbudowany był z większej ilości drobnych listków i mieścił w sektorach pomiędzy taśmami pięć warstw, w późniejszych emisjach w każdym sektorze występowały już tylko trzy warstwy (nasz egzemplarz).
