SZABLA POLSKA OFICERA JAZDY KRÓLESTWA POLSKIEGO 1815-1831

dł. całk. szabli w pochwie 1053 mm, dł. szabli 1016 mm, dł. głowni 883 mm, szer. głowni u nasady 32 mm, gr. grzbietu u nasady 8 mm, masa szabli 920 g, masa szabli w pochwie 1550 g
R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec
esowaty, trójkabłąkowy. Tylne ramię jelca zwinięte
ku głowni w płaską wolutę. Dwa boczne kabłąki,
w przekroju owalne, łukowato wygięte, biegną od
zewnętrznej strony jelca i łączą się z kabłąkiem
głównym w jego górnej części. Całość zespolona
z trzpieniem głowni. Trzon rękojeści drewniany,
przewężony w środkowej partii, poprzecznie
żłobiony, owinięty skórą i opleciony dwoma
gładkimi, mosiężnymi drutami. Głowica pochylona
do przodu, nakryta długim, sięgającym jelca kapturkiem
z płaskim denkiem. Kapturek żłobiony na
brzegach, dołem mocowany mosiężnym klinikiem
do tylnego ramienia jelca, górą, na romboidalnej
podkładce, nitowany trzpieniem głowni. Między
jelcem i głownią sukienna podkładka. G ł o w n i a
stalowa, polerowana, niklowana, o niewielkiej
krzywiźnie. Obustronnie profilowana w jedną,
wąską bruzdę przygrzbietową od trzpienia do
połowy obosiecznego pióra. Sztych symetryczny. Na
obu płazach, na wysokości zastawy, ryty wiązany,
zwieńczony koroną monogram królewski „AR”
(Augustus Rex). Głownia saksońska z 1 połowy
XVIII wieku, oprawiona w polską, regulaminową
rękojeść. P o c h w a stalowa, polerowana, niklowana.
Dwie ryfki z ruchomymi koluszkami od strony
grzbietowej. Wąska szyjka mocowana na wcisk
w płaszczu pochwy, zakończonej asymetryczną
ostrogą.