Zbigniew Kowalski (Ur.1960), Botswana, 2015

olej, płótno / 100 x 110 cm
104 x 114 cm, wymiary z ramą
sygnatura p.d.: ‘Zb. Kowalski’
numer inwentarzowy: UK/zk/2712/1/2019/d


POCHODZENIE:
twórca

Zbigniew Andrzej Kowalski, ur. 1960r., absolwent Uniwersytetu Śląskiego filia w Cieszynie wydział pedagogiczno- artystyczny, malarstwo w pracowni prof. Alfreda Biedrawy. W latach 1983 - 1996 nauczyciel rysunku w Zespole Szkół CZSP oraz LO w Makowie Podhalańskim. Od 1996 do roku 2007 Dyrektor Centrum Kultury, Promocji, Turystyki i Sportu w Makowie Podhalańskim. Obecnie prowadzący pracownię plastyczną oraz Zespół Regionalny „Babiogórzanie Polana Makowska”. Oprócz udziału w wystawach zbiorowych, jeszcze w okresie studiów prezentował swe prace w wielu miastach Polski. Wystawy zbiorowe, to głównie wystawy „środowiskowe” lub poplenerowe m.in. w Austrii, Słowacji i Kanadzie. Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych.

‘Param się przede wszystkim malarstwem sztalugowym, uwielbiam zapach terpentyny połączony z olejami. [...] Nie zawsze chodzi o to żeby nasza twórczość budziła zachwyt, najważniejsze żeby nie pozostawała niezauważona, obojętna. Moje prace mają bardzo osobisty charakter, są efektem moich przeżyć, wspomnień, marzeń. Bardzo często impulsem twórczym bywa muzyka przywołująca obrazy, skojarzenia, wywołująca trudne do zdefiniowania emocje. Dlatego też w moim malarstwie pojawiają się całkiem realne postacie w sytuacjach oderwanych od rzeczywistości, bliższe obszarom snów.’ - Zbigniew Kowalski

‘Pogodzić ogień z wodą - nie jest łatwo, a jednak sztuka ta udała się Zbyszkowi Kowalskiemu, artyście pod wieloma względami - wyjątkowemu. Malarskie kompozycje Zbyszka cechuje interesująca dwubiegunowość: barwy ciepłe niemal zawsze uzupełniają się tonami chłodnymi, miękko kładzione płaszczyzny przenikają się z ostro zarysowanymi liniami, liryczne tematy kontrastują z dynamiką plastycznych układów, poetycki realizm zmaga się z niemal abstrakcyjnymi formami... Wnikliwy obserwator niechybnie dostrzeże także niesztampowość samej struktury materialnej obrazu, w której obok siebie egzystują partie emanujące materii „gęstością” oraz niemal „surowe”, ledwie tknięte pigmentem powierzchnie płótna zagruntowanego czystymi bielami. Świadomy, przemyślany zabieg odrealnienia, poprzez swobodne - i konsekwentne - żonglowanie malarskimi efektami, przenosi w świat poezji, w której nie wszystko musi być ukazane dosadnie. Jeszcze bliżej obrazom do muzyki - płynącej swoim nurtem i w swoim tempie, czasem przyśpieszającej (nawet bicie serca), zwalniającej, oplatającej i ziemię i niebo, posiadającej swoją barwę, tony, układy, linie melodyczne czy brzmienie... Nietrudno odnaleźć w obrazach zasadnicze przesłanie, którego centrum stanowi człowiek. Człowiek jako Kobieta, człowiek jako Mężczyzna, człowiek jako istota stworzona - niczym ptak - do wolności, do miłości, do piękna. Człowiek szukający siebie w pełnym zawirowań świecie... Prace Zbyszka Kowalskiego są wyjątkowo autentyczne, niebanalne, świeże. Intrygują. Są żywiołowe, opierając się na doznaniach ziemi, wody, powietrza, ognia. Mają w sobie swoisty żar i falują - w ludzkich wnętrzach - niczym morze...’
Janusz Motylski, artysta malarz, członek ZPAP- Karpacz, Wrocław