Juliusz NARZYŃSKI (1934-2020), Bez tytułu, 1969

olej, płótno; 140 x 80 cm;
sygn. i dat. p.d.: Juliusz Narzyński 69.

Juliusz Narzyński urodził się w 1934 roku w Warszawie. Ukończył stołeczną
Akademię Sztuk Pięknych, zdobywając w 1959 roku dyplom w pracowni profesora
Artura Nachta-Samborskiego. Przez wiele lat związany z artystycznym
życiem warszawskiej bohemy został członkiem powstałej w 1963 roku
grupy Rekonesans. Od 1966 roku kierował Galerią Sztuki Współczesnej
na Starym Mieście w Warszawie (po Marianie Boguszu i jego Krzywym
Kole). W 1973 roku natomiast objął kierownictwo pracowni malarstwa
w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie ASP
im. Władysława Strzemińskiego) poświęcając się pracy dydaktycznej. Zmarł
w 2020 roku w Warszawie.
Był laureatem wielu nagród, m. in. Nagrody na II Biennale Sztuki w Iglesias
(1963), Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1969)
oraz stypendystą Rządu Holenderskiego (1970). Brał udział w ponad 200
wystawach w kraju i za granicą, zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych,
a jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych, m. in.
w Muzeum Narodowym w Warszawie, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta,
Muzeum Narodowym w Poznaniu, czy Muzeum Narodowym w Kielcach,
a także za granicą w Danii, Francji, Holandii, we Włoszech i w USA.
Twórczość Narzyńskiego jest wyrazem unikalnej osobowości artystycznej
oraz reakcją na panujące trendy i stanowiska w sztuce. Jego prace odzwierciedlają
ewolucję jego myśli i podejścia do sztuki w miarę upływu czasu,
stanowiąc nie tylko wyraz indywidualnej ekspresji, ale również dialogu
z otaczającym go światem artystycznym i kulturowym. Początkowo artysta
mocno zafascynował się informelem, z czasem jednak mięsiste, biologiczne
formy zderzone zostały ze zgeometryzowanymi elementami, zawieszonymi
w nieokreślonej przestrzeni. Kolor służył odrealnieniu portretowanych
przedmiotów, a za pomocą malarskich metafor Narzyński kreował oniryczne
imaginacje. Krytycy doceniają twórczość Narzyńskiego, zwracając uwagę
na poetyckość jego wizji oraz kunszt, z jakim posługiwał się, tworząc abstrakcyjne
kompozycje inspirowane informelem, czy surrealistyczne pejzaże.