Wymiary: 236 x 198 cm
sygnowany, datowany i opisany l.d.: 'B. Nawrocki | Warszawa 1902.'
Pochodzenie
kolekcja Bolesława i Liny Nawrockich, Warszawa
kolekcja spadkobierców rodziny Nawrockich, Warszawa
Wystawiany
Wystawa prac Bolesława Nawrockiego, Pabianice, 1977
Wystawa prac Bolesława Nawrockiego, dom artysty, Pabianice, 1939
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim, Warszawa, 1909
Literatura
Irena Bal, Bolesław Nawrocki [w:] Słownik Artystów Polskich i Obcych w Polsce Działających (zmarłych przed 1906r.). Malarze, Rzeźbiarze, Graficy, red. K. Mikocka-Rachubowa, M. Biernacka, t. VI, Warszawa 1998, s. 29 (wzmiankowany)
Janina Wiercińska, Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1860-1914, Wrocław-Warszawa-Kraków 1969, s. 246
Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskiem za rok 1909, Warszawa 1910, s. 17
Biogram
Wcześnie zaczął uczęszczać na lekcje rysunku do Wojciecha Gersona. W 1895 roku wyjechał na studia artystyczne do Monachium, gdzie początkowo kształcił się u Stanisława Grocholskiego. Później zapisał się do tamtejszej Akademii. Trafił do pracowni Johanna Caspara Hertericha, w której spędził dwa lata. W 1897 wyjechał do Krakowa, gdzie uczył się jeszcze u Leona Wyczółkowskiego. Nie zabawił tam jednak długo. Jeszcze w tym samym roku udał się do Paryża. Studiował w Académie Julian, Académie Vitti oraz w Académie Colarossi. Swoją pracownię nad Sekwaną utrzymywał do 1907 roku. Po powrocie do kraju zakupił majątek Syryczyn koło Pabianic. Wciąż wiele podróżował. Prowadził już także własną szkołę malarstwa.
