Robert Musil (1880–1942), austriacki prozaik i dramaturg. Inżynier, asystent w Wyższej Szkole Technicznej. Doktor filozofii. Uczestnik I wojny światowej. Zmarł na emigracji w Szwajcarii.
Opublikował m.in.: „Niepokoje wychowanka Törlessa” (1906), „Trzy kobiety” (1924), „Człowieka bez właściwości” (1930-1942).
„Człowiek matematyczny...” – wybór esejów, przemówień, fragmentów dziennika, notatek – ukazuje oryginalność myślenia Musila jako krytyka literatury i kultury. Musil nie jest ani konserwatystą, ani człowiekiem lewicy, ani demokratą, ani socjalistą. Gardzi jałowym marzycielstwem. Tęskni za Niemożliwością, która godzi w bezmyślną powagę rzeczy uznanych za niewzruszone. Nie waha się sformułować prowokacyjnie brzmiącej tezy, że kultura nie jest związana z żadną formą polityczną i nie należy jej losu wiązać na stałe z demokracją parlamentarną. Myśl Musila nie mieści się ani w tradycji Kartezjańskiej „Rozprawy o metodzie”, z jej kultem jasności i precyzji, ani w tradycji Heglowskiej dialektyki, pojmującej dzieje ducha jako wznoszenie się ku formom coraz doskonalszym; zdumiewa dokładnością niedokładności.
Nakładem Spółdzielni Wydawniczej Czytelnik, 1995 rok.
Seria: Nowy Sympozjon.
Format: 200 x 125 mm, 330 stron.
ISBN: 83-07-02134-0