Litografia barwna, wymiary: 86 x 60 cm
Sygnatura ręczna
Witold Damasiewicz urodził się w 1919
roku w Wadowicach, zmarł w 1996 roku w Krakowie. W 1937 roku
rozpoczął studia na Wydziale Filologii Polskiej na Uniwersytecie
Jagiellońskim. Dyplom obronił w 1948 roku. Od 1945 roku studiował
równolegle na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych
pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki. Uczęszczał również na
kurs malarstwa ściennego prowadzony przez Wacława
Taranczewskiego. W czasie studiów należał do założonej
przez Andrzeja Wróblewskiego Grupy Samokształceniowej
Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej, która zrzeszała
zwolenników sztuki realistycznej, zaangażowanej społecznie. W 1952
roku obronił dyplom. Po zakończeniu nauki wstąpił do Związku
Polskich Artystów Plastyków.
W latach 1950-1954 podjął pracę
na macierzystej uczelni, obejmując stanowisko asystenta w pracowni
Zygmunta Radnickiego. Następnie pracował jako aspirant artystyczny
w krakowskiej ASP. Później, od 1958 roku uczył rysunku i malarstwa
w krakowskim Liceum Sztuk Plastycznych. W 1955 roku Witold
Damasiewicz wziął udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej
Plastyki „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” w warszawskim
Arsenale. Od tego czasu kojarzono jego twórczość z ekspresjonizmem
oscylującym wokół zagadnienia ludzkiej egzystencji.
Od 1959
roku artysta należał do grupy MARG. Twórczość i umiejętności
pedagogiczne Damasiewicza docenił Józef Kluza,
dyrektor Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie,
który zatrudnił artystę jako nauczyciela malarstwa i rysunku w
1958 roku. W 1980 roku przeszedł na emeryturę.
Twórczość artysty jest bardzo
różnorodna. W latach 50-tych charakterystycznym motywem jego
malarstwa była ludzka postać, przedstawiana niejednokrotnie w
sposób karykaturalny (np. prace „Odpoczynek”, „Kreatura”). W
kolejnych latach artysta malował torsy i głowy, często poddane
deformacji. W Słowniku Malarzy Polskich czytamy: „w przestrzeni
obrazu malował fragmenty ludzkich ciał lub też nie dających się
zidentyfikować przedmiotów i otaczał je abstrakcyjnymi plamami
barwnymi”. Następnie, w latach 60-tych tworzył prace
abstrakcyjne, pozbawione wymowy realistycznej egzystencjalnej,
natomiast o silnym ładunku ekspresyjnym (np. „Psalm VI” czy
nawiązujący do ikony „Świder”). Malował również kompozycje
symetryczne. Malarz otrzymał kilka nagród, m. in. Złoty Medal
Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1976) i Nagrodę
im. Jana Cybisa (1976).
Prace Witolda Damasiewicza znajdują się
w wielu kolekcjach prywatnych i publicznych na całym świecie, m.
in. w zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki, Muzeum Narodowego w
Krakowie i Poznaniu, Muzeum Okręgowego w Toruniu czy Galerii
Fundacji Karolyi w Vence.
