HERCULIS SAXONIAE PATAVINI IN PATRIO GYMNASIO MEDICINAE,

Practicae quondam Proferroris celeberrimi. Opera Practica quibus hac Nona editione accesserunt quae Pagina versa Indicature … 

Patavii 1682; str. (2), VI, 572, druk dwuszpaltowy; format folio: 23x34 cm 

Starodruk zawiera m. in:

50 stronicowy rozdział na temat kołtuna polskiego - czyli De Pilica, w spisie treści podana jest pełna nazwa 'De Pilica Polonica"- zapoczątkowany przedmową rektora Akademii Zamojskiej datowaną na rok 1599. Jest to  więc ciekawy materiał źródłowy ilustrujący działalność  pierwszych lat Akademii Zamojskiej i istnienia Zamościa jako takiego. W dalszej części znajduję się tekst opisujący kwestie nazewnictwa, gdzie padają polskie nazwy: Barszcz, Koltvn, Koltvnum, Gozdziec i ich odmiany, tu również znajdujemy odniesienie do Akademii Zamojskiej.  Wreszcie sam rozdział poprzedzony jest 4 stronicowym „Prefatio ad Lectorem” gdzie również są odniesienia do Polski m. in pada nazwisko Tarnowskiego.

W pozostałej części znajdujemy nast. rozdziały:
Omnia quam ante cura emendatiore (pars prima).
Praelectionum, Practicarum (pars secunda)
Praelectionum practicarum (Pars tertia).
In qua agitur de affectibus mulierum -
Patauini Professoris Medici Primarij : De febribus Proemium - De Melancholia - De Lue Venera - De Pulsibus - de Vrinis.
We wszystkich rozdziałach podawany jest całokształt wiedzy medycznej o danych schorzeniach, z nawiązaniem do poprzedników od Galena począwszy. Podawane są liczne kuracje danego schorzenia z bardzo obszernymi i przejrzystymi receptami na różnego rodzaju leki.
 
O autorze:
Ercole Sassonia znany jako:  Hercules de Saxonia, Hercules Saxonia Patavinus, or Hercules of Saxon (1551 – 1607 ) . Urodził się i zmarł w Padwie i był jednym z wielkich włoskich klinicystów renesansu. Wykształcił się w swoim rodzinnym mieście i ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Padwie. W 1575 został profesorem praktyki medycznej . Znany jako nauczyciel, został zaproszony do Wiednia przez cesarza Maksymiliana II, gdzie pozostał do 1600 roku. Jego główne prace naukowe dotyczyły diagnostyki, chorób skóry i chorób wenerycznych.

TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK Z EPOKI Z WYPUKŁYMI ZWIĘZAMI. OBCIĘCIA KART BARWIONE.

Stan DB/ przetarcia krawwędzi grzbietu i narożników, drobne typowe dla tamtej epoki błędy drukarskie z numeracją stron , miejscowe odbarwienia papieru.