Stanisław Noakowski (1867-1928), "Rokokowe wnętrze", 1926

akwarela, tusz, papier naklejony na tekturę, 34,5 x 34,5 cm,
sygn. monogramem wiązanym p.d.: SN / 26 / 2 IV (?)

Architekt, historyk architektury, malarz i rysownik. W latach 1886-1894 studiował architekturę w akademii petersburskiej. W okresie od 1895 do 1897 przebywał głównie w Paryżu, zwiedził Francję, Włochy, Szwajcarię, był w Londynie. W 1899 roku podjął pracę w Moskwie w Stroganowskiej Szkole Przemysłu Artystycznego jako wykładowca kompozycji i historii sztuki. Wykładał także w moskiewskiej Szkole Malarstwa Rzeźby i Architektury. Uczestniczył w życiu artystycznym i naukowym Rosji, zbliżył się do środowiska Mira Isskustwa. W 1918 wrócił do Polski i osiadł w Warszawie. W 1919 otrzymał profesurę na Politechnice Warszawskiej, gdzie wykładał historię architektury nowożytnej, w latach 1920-1923 był dziekanem Wydziału Architektury. Był członkiem TZSP, PAU, TAP Sztuka. Brał udział w licznych wystawach w Polsce oraz w Rosji, a także m.in. w Amsterdamie, Wiedniu, Brukseli, Kopenhadze. Artysta od najwcześniejszych lat interesował się zabytkami i historią, miał ugruntowaną wiedzę z zakresu architektury, stylów, był świetnym rysownikiem i akwarelistą. Jego bogaty dorobek obejmuje prace o charakterze ilustracyjnym, fantazje architektoniczne i prace projektowe.