sygn. p.d.: Bohusz Siestrzeńcewicz | […]
na odwrocie na lewej listwie ramy nalepka aukcyjna Agra-Art z 2019 r.
Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz urodził się w podwileńskim majątku Niemenczynek. Od najmłodszych lat nasiąkał atmosferą prowincjonalnej, małomiasteczkowej Wileńszczyzny. Miało to znaczący wpływ na podejmowane w późniejszej twórczości tematy. Jak pisał Eligiusz Niewiadomski: ...Światem tego artysty [było] miasteczko litewskie, z jego malowniczą, błotnistą ulicą o zapadłych, staroświeckich domkach, warchołem dni jarmarcznych, szwargotem żydostwa, trzaskiem biczów, kwikiem i strachaniem się koni i nieporównaną galerią typów ludowych. W swych gwaszach, w śmiałych akwarelach a przede wszystkim w rysunkach piórem, jakby od niechcenia rzuconych, dał Siestrzencewicz przedziwny obraz tego świata. Subtelność rysunku, a bystra obserwacja życia i charakteru form, znakomity ruch i typ koni, malowniczość i swoboda układu – stanowią o pierwszorzędnej wartości tych prac, zadziwiająco lekkich w stylu, istnych impresji... [E. Niewiadomski, Malarstwo polskie XIX i XX wieku, Warszawa 1926, s. 232].
W prezentowanym obrazie widoczne są silne wpływy szkoły monachijskiej. Świadczy o tym zarówno sam temat – zaczerpnięty z rodzimego, prowincjonalnego miasteczka, jak i kolorystyka utrzymana w szarościach, ugrach z nielicznymi przełamaniami żywych barw. Natomiast diagonalna kompozycja, umieszczenie rozbudowanych grup postaci na pierwszym planie oraz wykorzystanie skrótów perspektywicznych wskazują na silne związki artysty z Józefem Brandtem i Alfredem Wieruszem-Kowalskim.
Obraz wystawiany i reprodukowany w:
– Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz 1869-1927, [red. E. Ptaszyńska], Muzeum Okręgowe w Suwałkach 23 IV – 13 VII 2022, s. 98, nr kat. 35;
– Bohusz-Siestrzeńcewicz. Malarstwo, [red. E.Ptaszyńska], Wyd. Bosz, Olszanica 2021, il. s. 27.
Stanisław Bohusz-Siestrzencewicz - malarz, rysownik, ilustrator, pedagog - po nauce w wileńskiej Szkole Rysunkowej studiował w petersburskiej ASP u batalisty B.P.Willewaldego. Następnie kształcił się jeszcze w Académie Julian w Paryżu i w monachijskiej pracowni Józefa Brandta, gdzie skupiała się artystyczna kolonia polska. Kilkakrotnie jeździł do Orońska - posiadłości Brandta k. Radomia, miejsca plenerów jego uczniów i przyjaciół. Od 1900 mieszkał w Warszawie, później w Wilnie i w Poznaniu. Prowadził lekcje malarstwa we własnej pracowni, a w roku akademickim 1919/20 nauczał na Wydziale Sztuk Pięknych wileńskiego Uniwersytetu. Malował portrety, pejzaże, a przede wszystkim sceny rodzajowe z życia małych miasteczek i wsi litewskich. Był znakomitym rysownikiem, autorem, wydanego w 1914, Albumu z reprodukcjami scen z życia polskiej prowincji wschodniej. Wykonywał ilustracje do książek i czasopism. Zrealizował plafon w Domu Techników w Warszawie z alegoryczną sceną Pochodu Wiedzy.
