Władysław Jackiewicz, CORPO II/83, 1983

100,0 x 120,0cm - olej, kredka, płótno sygn. p.d. dł.: Jack 83

sygn. na odwr. flamastrem na g. listwie krosna: W. JACKIEWICZ CORPO II/83 100 x 120

Pochodzenie:

Kolekcja prywatna, Mediolan, Włochy.

Obraz wystawiany:

– Palazzo Bagatti Valsecchi, Mediolan 1982.

Biegłość rzemiosła, ogromna kultura malarska i czuła wrażliwość kolorystyczna sprawiają, że dzieła Władysława Jackiewicza mają niezaprzeczalną urodę. Każda plama barwna, każda smuga koloru posiada znaczenie emocjonalne i konstrukcyjne. Intryga walorów jest ledwo uchwytna, delikatna, kiedy indziej bardziej dramatyczna. Przeważają błękity i różne szarości będące wynikiem wciąż nowych i odmiennych domieszek barw. Kolor zdaje się dematerializować „cielesność“ aktów. Oddala je i odrealnia. Zda się, że zamieniają się w obłoki pozbawione ciężaru i płyną w przestrzeni i nieskończoności w miłosnym splocie, utkane z przezroczystych, mgławicowych materii.

Zofia Watrak, tekst w katalogu wystawy Władysław Jackiewicz. Malarstwo, czerwiec 1987, Galeria Zachęta, Warszawa

♣ Do Ceny Zakupu doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Władysław Jackiewicz (Podbrodzie na Wileńszczyźnie 17 II 1924, Gdańsk 30 III 2016) studiował na Wydziale Malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie). Dyplom otrzymał w pracowni prof. Artura Nachta-Samborskiego w 1952. W latach 1959-1981 pracował w macierzystej uczelni, przechodząc wszystkie szczeble kariery akademickiej od asystenta do profesora. W latach 1969-1981 był rektorem. Był członkiem i działaczem ZPAP, a po jego rozwiązaniu Związku Polskich Malarzy i Grafików, w którym w latach 1985-1989 pełnił funkcję prezesa. Był członkiem Narodowej Rady Kultury w latach 1986-1990. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń państwowych. Miał kilkadziesiąt wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych, m.in. w Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale, Warszawa 1955, w kolejnych edycjach Ogólnopolskiej Wystawy Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki w Sopocie w 1957, 1958, 1959, IV Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze 1969 (Grand Prix), XLIII Biennale Sztuki w Wenecji 1988. W latach 50. uprawiał malarstwo zakorzenione w tradycji kolorystycznej. Od 1973 tworzył jeden cykl malarski pt. „Ciało“, rozwijając w nim na niezliczone sposoby temat aktu. Kształty postaci kadrował tak, że w polu kompozycji pozostawał sam tors, zazwyczaj pozbawiony szczegółów anatomicznych. Malował rozjaśnione, syntetyczne sylwety, wykorzystując efekt prześwitywania gruntu barwnego przez cienką warstwę laserunku.