Aleksandra Waliszewska, BEZ TYTUŁU, ok. 2000

14,0 x 18,0cm - olej, płótno Powracającym wątkiem figuratywnego malarstwa Waliszewskiej – pisze Ewa Gorządek – są również autoportrety, akty i portrety młodych dziewcząt, przechadzających się po łąkach, nad brzegiem morza, po pustych miejskich placach itp. Artystka przyznała w jednym z wywiadów, że praca z żywym modelem jest dla niej stresująca, dlatego woli malować samą siebie (np. Narcyz, 2005). Autoportrety są dla Waliszewskiej nieustającym pretekstem do pracy malarskiej nad postacią ludzką. Często przedstawia na nich swoje ciało zdeformowane i postarzone, wydobywając z niego odmienne walory ekspresyjne.

https://culture.pl/pl/tworca/aleksandra-waliszewska

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

Aleksandra Waliszewska (Warszawa 1976, mieszka w Warszawie)- artystka sztuk wizualnych. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Uzyskała dyplom z wyróżnieniem w 2001 w pracowni prof. Wiesława Szamborskiego. W 2003 r otrzymała stypendium Ministra Kultury RP. Zajmuje się malarstwem. Wczesne prace malarskie Aleksandry Waliszewskiej inspirowane były sztuką włoskiego Quattrocenta, a artystka wyraźnie podkreślała ten walor stylistyczny, malując płótna w stylu Piera della Francesca, Masaccia czy Giotta. Interesował ją kolor, nastrój i sposób kładzenia farby przez XV-wiecznych mistrzów. Ale prace Waliszewskiej z tego okresu przywodzą też na myśl dzieła Vermeera, Balthusa i wczesnego Picassa. Jak wyjaśniała artystka w wypowiedziach dla prasy, jej obrazy były mieszanką motywów wybranych z dawnego malarstwa oraz własnych przeżyć i obserwacji.

Kilka lat temu Waliszewska porzuciła malarstwo sztalugowe na rzecz gwaszy w formacie kartki A4. Od ponad dwóch lat maluje co najmniej jeden obrazek dziennie, z czego powstał już zbiór liczący około 2000 prac. Zmieniła się też tematyka jej obrazów: zniknęły manierystyczne odniesienia do malarstwa starych mistrzów, a pojawiły się niepokojące, czasami makabryczne w klimacie wizje, jakby wyjęte z koszmaru sennego małej dziewczynki.

Ma na swoim koncie ponad 20 wystaw indywidualnych, z których ostatnia odbyła się w Laboratorium CSW Zamek Ujazdowski w 2010 r.