Akt nadania Orderu Świętego Stanisława urzędnikowi miasta Włoszczowa Eustachemu BRUDZYŃSKIEMU. ВАШОЮ МИЛОCTIЮ МЫ, АЛЕКСАНДРЬ ТРЕТІЙ, ИМПЕРАТОРЬ И САМОДЕРЖЕЦЬ ВСЕРОССІЙСКІЙ, ЦАРЬ ПОЛЬСКІЙ, ВЕЛИКІЙ КНЯЗЬ ФИНЛЯНДСКІЙ, И ПРОЧАЯ, И ПРОЧАЯ, И ПРОЧАЯ [...][Z ŁASKI SWOJEJ, MY, ALEKSANDER TRZECI, CESARZ I AUTOKRATA CAŁEJ ROSJI, CAR POLSKI, WIELKI KSIĄŻĘ FINLANDII, I TAK DALEJ, I TAK DALEJ, I TAK DALEJ.] Włoszczowa 1886.
Format:22x35cm. Stron:4. Suchy tłok. Ubytek. Ślady po składaniu oraz po pieczęci.
Order Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika ustanowiony został 7 maja 1765 r. przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który został jego pierwszym Wielkim Mistrzem. Order zajmował drugie miejsce w hierarchii polskich orderów, po Orderze Orła Białego, a przed ustanowionym w 1792 r. Orderem Virtuti Militari. Nadawany był corocznie 8 maja, podczas uroczystości ku czci św. Stanisława w kościele św. Krzyża w Warszawie. Jego otrzymanie miało być zachętą do dalszej służby publicznej, z perspektywą otrzymania wyższego odznaczenia. Po upadku powstania listopadowego w 1831 polski Order Świętego Stanisława [podobnie jak Order Orła Białego i Order Virtuti Militari], włączono do grona odznaczeń rosyjskich jako najniższy order spośród nich pod nazwą Cesarsko-Królewski Order św. Stanisława, który przyznawany był m.in. za zasługi w rusyfikacji. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości order nie został odnowiony z powodu jego zruszczenia i degradacji, a jego noszenia zabroniono [jak i wszystkich odznaczeń byłych zaborców].