Av. korona o połączonych górą i rozłączonych dołem fleuronach, w dolnych polach krzyże, u dołu pierścień.
Rv. Orzeł w koronie.
Srebro (bilon), 0,38 g, 12,5 mm. Kubiak III/2; Kopicki 385 (błędnie przypisuje Janowi Olbrachtowi).
Stan II, ładna, seledynowa patyna.
Przez
dłuższy czas denary jagiellońskie tej odmiany (z pierścieniem pod koroną) były
przypisywane Janowi Olbrachtowi, mimo że są dość częste, a źródła milczą o
emisji denarów za tego króla. Nie ulega wątpliwości, ze są to monety Kazimierza
Jagiellończyka, oskarżanego przez opozycję szlachecką o bicie nadmiernej ilości
drobnej monety. Król musiał ją bić, by sfinansować ogromny wysiłek, jakim była
wojna trzynastoletnia o ujście Wisły. Wysiłek się — jak wiadomo — opłacił, a
zwycięstwo nad Zakonem Krzyżackim dało Polsce możliwość bezpośredniego eksportu
zboża na zachód. Takie właśnie denarki dały więc Polsce dwieście lat
gospodarczej pomyślności.
