S. 124, ilustr. w tekście, ozdobne winiety w drzeworycie. Wys. 20 cm. Oprawa brosz. z epoki.
Zabrudzenia okładki. Gdzieniegdzie foxing. Poza tym stan dobry. Egz. num. 9. Z podpisem autora. Książka ilustrowana przez Tadeusza Makowskiego w duchu kubizmu, ilustracje odbite w drzeworycie.
Dedykacja autora dla Aurelii Wyleżyńskiej (1881-1944), polskiej pisarki i publicystki, żony Jana Parandowskiego. Dedykacja o treści: "JWPani Aurelji Wyleżyńskiej <
Tadeusz Józef Makowski (1882-1932) – polski malarz działający w Paryżu, przedstawiciel École de Paris. Urodził się w Oświęcimiu jako syn urzędnika kolejowego. Studiował w latach 1903–1908 malarstwo w ASP w Krakowie u J. Stanisławskiego i J. Mehoffera. Na przełomie 1908/1909 wyjechał do Paryża, gdzie pozostał do końca życia. We wczesnych pracach był wierny swoim nauczycielom. W Paryżu malował początkowo pod wrażeniem fresków P. C. Puvis de Chavannes'a, a poznawszy grupę kubistów z Montparnasse'u, uległ ich wpływowi. Zaproszony przez W. Ślewińskiego, spędził okres wojny w Bretanii, dokąd później wracał kilkakrotnie. Od tego czasu datuje się jego odejście od kubizmu i zwrot ku studiom z natury. Malował pejzaże ze sztafażem w duchu naiwnego realizmu i podobnie stylizowane kompozycje figuralne. Wykorzystując i przetwarzając w poetyckiej wyobraźni wpływy dawnego malarstwa niderlandzkiego i holenderskiego, kubizmu, polskiej sztuki ludowej i współczesnych naiwnych realistów, wypracował indywidualny styl metaforyczny, emanujący lirycznym nastrojem. Częstym tematem jego obrazów były dzieci w scenach z życia wiejskiego, teatralnych, maskaradowych i karnawałowych, w prymitywizowanej i częściowo geometryzowanej formie. Uprawiał grafikę (m.in. drzeworytnicze ilustracje książkowe). W 1912–1931 prowadził dziennik (wydany w 1961 w Warszawie). [biogram za wikipedia.pl]