REYMONT Władysław Stanisław - Legenda. Warszawa 1924 [wydanie pierwsze z autografem W. S. Reymonta oraz sygnowanymi drzeworytami Władysława Skoczylasa].

REYMONT Władysław Stanisław – Legenda. Warszawa 1924

Warszawa 1924. Nakładem Instytutu Wydawniczego Biblioteka Polska. S. 36, 5 oryg. drzew. Władysława Skoczylasa sygnowanych oł. przez artystę. Wys. 30 cm. Oprawa: pełna skóra z epoki. Zwierciadło lica oraz tylnej oprawy w złoconej liniowej bordiurze. Złocony napis na grzbiecie.

Wydanie pierwsze. Edycja przygotowana na papierze czerpanym.

Stan: przetarcia oprawy. Karta przedtytułowa po konserwacji. Pęknięcie i mocne poluzowanie bloku w środku. Zagięcia bibułek. Mimo wspomnianych mankamentów - ładny egzemplarz. Niewielkie ślady po dawnym zawilgoceniu (lekki zapaszek). Wpisy własn.

Odbito 300 egzemplarzy numerowanych w Drukarni Wł. Łazarskiego, ten egzemplarz nr 250 z odręcznym podpisem ochronnym autora.

Książkę zdobi pięć oryginalnych, całostronicowych drzeworytów autorstwa Władysława Skoczylasa (1883-1934). Są to następujące prace: Dobry Pasterz, Kapliczka, Juhas z psem, Juhas z diabłem, Dzieciątko Jezus wśród wilków. Każdy drzewotyt jest sygnowany ołówkiem przez artystę.

Władysław Skoczylas (1883-1934) – polski malarz, grafik, rzeźbiarz i pedagog; uważany za twórcę polskiej szkoły drzeworytu.
Urodził się w rodzinie związanej z kopalnią soli w Wieliczce. Ukończył gimnazjum w Bochni. Studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Teodora Axentowicza i Leona Wyczółkowskiego, rzeźbę w pracowni Konstantego Laszczki. W latach 1910–1913 uczył się w Paryżu rzeźby (u Antoine’a Bourdelle’a) i grafiki oraz drzeworytu w Hochschule für Grafik und Buchkunst Leipzig (1913). W 1908 objął posadę nauczyciela rysunków w Zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego. W 1922 objął katedrę grafiki w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, w latach 1929–1930 był jej dyrektorem.

W 1914 otrzymał nagrodę w dziale drzeworytu na II Konkursie im. Henryka Grohmana. W 1918 został docentem grafiki i rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1928, na olimpijskim konkursie sztuki i literatury w Amsterdamie, uzyskał brązowy medal za cykl akwarel: Łucznik II (stojący), Łucznik II (klęczący), Jeleń świętego Huberta i Diana. Współzałożyciel ugrupowań: Stowarzyszenie Artystów Polskich „Rytm” (1922), Stowarzyszenie Artystów Grafików „Ryt” (1925) oraz Instytut Propagandy Sztuki. W okresie międzywojennym jego prace publikowała między innymi wydawana w Poznaniu „Tęcza”. [biogram za wikipedia.pl]