Autopochwała Głupoty pełna jest pomysłowych, wzbudzających śmiech paradoksów. Zachowując porządek, którego w pochwale przestrzegają retorzy (kto, jacy rodzice, miejsce urodzenia, wychowanie, wykształcenie, najbliżsi przyjaciele itd.), Głupota przedstawia się słuchaczom jako córka boga bogactwa Plutosa i nimfy Neotety (Młodości). Towarzyszy jej orszak służebnic, a najważniejsze z nich to Filantia - Miłość własna - i Kolakia - Pochlebnisia. Do dworu Głupoty należą również Lete - Zapominalska, Mizoponia - Gardząca pracą, Hedone - Rozkosz. Z pomocą takich służek sprawuje Głupota władzę nad światem, rządzi człowiekiem we wszystkich etapach jego życia, kieruje wszelkim zakresem jego działalności. Kształtuje życie prywatne człowieka, jest motorem jego pragnień i uczuć. A choć jest najpotężniejszą boginią, nie potrzebuje posągów ani ołtarzy, ale jest otoczona powszechną czcią i może oświadczyć z dumą: „Ja uważam, że tyle mam posągów, ilu jest ludzi, którzy choćby nawet nie chcieli, jako żywy mój obraz po świecie się noszą”
Wydawnictwo: De Agostini.
Seria: Arcydzieła Wielkich Myślicieli.
Rok wydania: 2001.
Format: 200 x 125 mm, 232 strony.
ISBN: 83-7316-009-4
Książka w stanie bardzo dobrym.
Eleganckie, szyte wydanie, oprawione w imitację skóry, ze złoceniami.
