drzeworyt japoński barwny, tusz, papier, 27x21 cm (wymiar papieru), sygnatura artysty, na marginesach napisy w jęz. japońskim, widoczne ślady załamań papieru
Analogiczny drzeworyt znajduje się w kolekcji Minneapolis Institute of Art. W cyklu wydano łącznie 12 drzeworytów, odpowiadających 12 miesiącom roku. Jest to ich pierwsza i jedyna edycja.
Ten cykl drzeworytów został wydany przez Tsunesaburo Aoki z Osaki 10 listopada 1895 roku. Twórczość Shunko Nakajima jest mało rozpoznana przez badaczy. Wiadomo, że posługiwał się również nazwiskiem Nobuyoshi Nakajima, o czym świadczy słowo "Nobuyoshi" widoczne w jego pieczęci na każdej odbitce z cyklu „Nowoczesnych piękności”. Można go także zidentyfikować z autorem Kayaokina Shunko z „Somoku Jikken Bonsai Shitate Hiketsu”, opublikowanego przez Hakubundo w 1902 r., dla którego Shunko projektował przewodniki z zakresu ogrodnictwa i sadzenia roślin.
Bijinga, czyli malarstwo pięknych kobiet, rozwijało się w Japonii od XVII wieku jako podgatunek ukiyoe - techniki drzeworytniczej przedstawiającej różne aspekty życia. Dużą popularnością cieszyły się kurtyzany i gejsze z dzielnicy uciech Yoshiwary, które rozbudzały wyobraźnie zarówno artystów, jak i zwykłych mieszczan oraz klasy wyższej. Artyści często pokazywali kobiety podczas wykonywania codziennych czynności, w szczególności upodobali sobie motyw kąpiących się piękności. Za sprawą przemian na polu zarówno politycznym, jak i społeczno-kulturowym związanych z okresem Meiji, w XIX wieku bijinga zaczęły być tworzone przez same kobiety. Jedną z nich była Uemura Shōen.
