Ignacy Pinkas(1888-1935) ,Scena obozowa z Czermoszna

format:23x31cm w świetle passe-partout, oryginalna autolitografia z teki Artystów Legionistów,sygnowana,datowana i zatytułowana na płycie p.śr.

„Teka autolitografii artystów legionistów wydana w dwudziestolecie zbrojnego czynu legionów 1919-1934”.
Teka wydana została w 1934 roku w Krakowie przez Sekcję Plastyków Legionistów i towarzyszyła Historycznej Wystawie Legionów Polskich w Muzeum Narodowym w Krakowie. Wystawa pokazywana była później również w innych miastach, w tym we Lwowie. Na wystawie obecne były również prace Ignacego Pinkasa o tematyce legionowej, których większość zaginęła niestety podczas II wojny światowej. Część znana jest z fotografii, a te, które przetrwały, jak portret artylerzysty Tadeusza Mullera, znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie. Teka zawiera 15 litografii 10 artystów, w tym Ignacego Pinkasa. Są to prace Stanisława Dąbrowskiego, Kazimierza Dzielińskiego, Stanisława Janowskiego, Franciszka Jaźwieckiego, Stanisława Kamockiego, Tadeusza Korpala, Tadeusza Seweryna, Wincentego Wodzinowskiego i Leona Wyczółkowskiego. Prace ukazują portrety żołnierzy, walkę i życie w okopach, cmentarze wojenne i sceny symboliczne. Większość sygnowana jest ołówkiem przez autorów.
Wszystkie prace powstały specjalnie na przedmiotową wystawę.

Ignacy Pinkas (ur. 12 grudnia 1888 w Jaśle, zm. 3 sierpnia 1935 w Krakowie) – polski malarz. W wieku osiemnastu lat razem z rodziną przeprowadził się do Krakowa, gdzie pracował dorywczo wykonując różne prace m.in. był aktorem w teatrze objazdowym. Od dzieciństwa wykazywał talent plastyczny, gdy w 1907 namalował portret arcyksięcia Franciszka Józefa uzyskana ze sprzedaży kwota pozwoliła mu rok później zostać wolnym słuchaczem na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego wykładowcami byli Stanisław Dębicki i Jacek Malczewski, po trzech latach wyjechał do Paryża. W 1912 powrócił i wstąpił do Związku Strzeleckiego „Strzelec”. 17 sierpnia 1914 wstąpił do I Brygady Legionów Polskich, a następnie walczył w szeregach 1 pułku artylerii. Po powstaniu Polskiego Korpusu Posiłkowego wszedł w jego szeregi, a następnie 14 lutego 1918 został internowany w obozie w Witkowicach. Przez cały przebieg służby tworzył, były to głównie portrety dowódców i towarzyszy broni. W 1919 pełniąc rolę rysownika wojskowego uczestniczył w wyprawie dywizji dowodzonej przez gen. Lucjana Żeligowskiego na Wilno, przebywając tam stworzył cykl pejzaży ukazujących Wilno i jego przedmieścia. Po 1920 Ignacy Pinkas skupił się na twórczości, podróżował do Pragi, Warszawy, Lwowa i Wilna, a także nad Bałtyk i do Francji. Był członkiem krakowskiej Sekcji Plastyków Związku Legionistów.
Autolitografia – litografia, stworzona przez autora – artystę grafika wprost na kamieniu litograficznym.