nieznany, ANTYCZNE WAKIZASHI szkoły Namihira

Głownia wykuta ręcznie z japońskiej stali tamahagane o dużej odporności na wykruszanie i urazy mechaniczne. Ostrze o długości 44 cm, hartowane selektywnie z prostym hamonem (suguha) z oryginalnym japońskim szlifem, ostrzone, ma kilka niewielkich rozwarstwień (kizu) powstałych podczas ręcznego kucia ostrza i świadczących o jego autentyczności. Jest to ostrze typu shobu zukuri, pierwotnie było przechowywane w shirasaya z sayagaki, czyli przejściowej drewnianej oprawie z atrybucją (podpisem) wskazującym, że jest to dzieło szkoły Namihira. Samo ostrze nie jest sygnowane, ale jego budowa świadczy o tym, że jest to miecz z XVII wieku. Miecz jest niezwykle lekki i poręczny (waga miecza 0,6 kg). Wakizashi jest ostre. Ostrze nie ma zbrocza, czyli strudziny (bo-hi), klinga mocowana na jeden kołeczek mekugi. Wakizashi ma sprężyste ostrze o dobrej geometrii. Habaki posrebrzane z lekkim uszkodzeniem mechanicznym. Antyczne koshirae tego wakizashi z pasującymi, stanowiącymi komplet okuciami na rękojeści datuje się na okres Edo. Tsuba okrągła, pełna i pokryta shakudo, czyli stopem miedzi i złota. Fuchi, kashira i menuki w świetnym stanie z motywem florystycznym i ptakami. Saya matowa, czarna, z wyraźną fakturą, nosi ślady użytkowania. Koiguchi, kurigata i kojiri rogowe.
Sageo czarne, ręcznie plecione z czarnego jedwabiu. Pochwa ma również kozukę, sama kuta kozuka ma horimono z washirą i oprawę ze scenką rodzajową z samurajem, pokrytą shakudo, czyli stopem miedzi i złota. Rękojeść o długości 16 cm, pokryta prawdziwą samegawa i opleciona japońskim jedwabiem w kolorze czarnym. Miecz ma również tradycyjny jedwabny pokrowiec. Miecz można całkowicie rozebrać na pojedyncze elementy w celu ich konserwacji lub wymiany. Miecz był eksponowany w ramach wystawy „Mając w dłoni żywe ostrze” w galerii Ikikata w 2020 roku. Ma japoński certyfikat autentyczności NBTHK Kicho.

Wiek: XVIII