dł. szpady w pochwie 953 mm, dł. szpady 918 mm, dł. głowni 797 mm, masa szpady 480 g, masa szpady w pochwie 630 g
R ę k o j e ś ć zamknięta. Trzon z okładzinami z hebanu, nacinanymi w drobny, romboidalny motyw. Wewnętrzna okładzina pęknięta na długości 3 cm. Jelec, tarczka, kabłąk i głowica ze złoconego mosiądzu. Jelec krzyżowo-kabłąkowy z wygiętą ku dołowi od strony zewnętrznej tarczką zastawy, zdobiony wypukłym reliefem. W partii środkowej tarczki postać trzymająca w dłoniach wieńce z liści laurowych, poniżej girlanda. Od strony wewnętrznej wygięta ku górze mniejsza tarczka z motywem palmety. Tylne ramię jelca w formie wygiętego ku głowni oślego kopyta. Kabłąk jelca z motywami rozety w otoczeniu liści laurowych od strony zewnętrznej i stylizowanej rozety w gładkiej ramce od strony wewnętrznej. Głowica z maszkaronem na styku z kabłąkiem i płaskimi bokami, zdobionymi motywami liści akantu i rozet. G ł o w n i a stalowa, polerowana, obosieczna, w przekroju sześciogranna, na 2/3 długości od nasady przechodząca w przekrój soczewkowy w kierunku sztychu. P o c h w a z brązowej skóry zszytej na wewnętrznej stronie. Zewnętrzna strona z wytłoczonymi liniami wzdłuż krawędzi bocznych. Oprawa mosiężna, złocona. Szyjka z hakiem na zewnętrznej stronie, trzewik płasko zakończony. Według oświadczenia obecnego właściciela, prof. Zdzisław Żygulski jun. w 1957 r., dokonując oględzin ww szpady, określił ją jako szpada wyższego oficera Księstwa Warszawskiego.
