Bolesław Barbacki, NA RUINACH ANTYKU

41,5 x 31,2cm - olej, płótno sygn. l.d.: B Barbacki

Na odwrocie, na wszystkich listwach krosna, pieczęci krakowskiego składu przyborów malarskich Róży Aleksandrowicz; ponadto na dwóch listwach krosna pieczęci z numerami odnoszącymi się do rozmiaru podobrazia (odpowiednio): 41 i 31.

Bolesław Barbacki (Nowy Sącz 1891 - Biegonice, pow. Nowy Sącz 1941) - malarz i scenograf. Odznaczany nagrodami i srebrnym medalem uczeń T. Axentowicza i W. Weissa w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (lata 1910-1916). Po studiach i dłuższym pobycie w Austrii na stałe zamieszkał w Nowym Sączu. Lata 1924-1925 spędził w Paryżu. Uznanie i znaczną popularność zdobył przede wszystkim jako wrażliwy portrecista, ceniony za realizm w przedstawianiu modela. Malował także pejzaże, obrazy rodzajowe i religijne (m.in. do kościołów). Wiele wystawiał - w lwowskim i krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych oraz w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W Zachęcie, kilkakrotnie odznaczany medalami na wystawach, otrzymał w 1939 r. dyplom honorowy za całokształt artystycznej działalności. Gdy wybuchła wojna zaangażował się w ruch oporu. W 1941 r. zginął rozstrzelany przez Niemców podczas egzekucji w Biegonicach.
Obrazy artysty znajdują się w zbiorach prywatnych, w posiadaniu rodziny oraz w zbiorach licznych muzeów. Duża kolekcja znajduje się w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu. W latach 1981 i 2001 odbyły się tamże dwie jego wystawy monograficzne. Artysta do dziś cieszy się ogromnym uznaniem, zarówno jako wyśmienity portrecista, jak i działacz społeczny; Barbacki jest, m.in. patronem miejscowej szkoły. Rok 2021, na który przypada 130. rocznica urodzin i 80. rocznica śmierci artysty, Rada Miasta Nowego Sącza ogłosiła rokiem Barbackiego. Od 30 IV do 19 IX można było oglądać w tamtejszym muzeum poświęconą mu wystawę „Jej portret. Bolesław Barbacki (1891-1941)“.