Szafa barokowa

o konstrukcji wieńcowej, o prostych bokach, ściętych narożach, zamykana dwuskrzydłowo, z wydatnym wieńcem górnym wypiętrzonym pośrodku i niezbyt szerokim dolnym, wsparta na pięciu nogach w formie spłaszczonych kul, fornirowana, intarsjowana głównie wstęgą. Po środku frontu listwa przymykowa w formie pilastra rozszerzającego się ku dołowi i zwieńczonego rzeźbionym kapitelem. Na skrzydłach i bokach gwieździste dość płaskie poduchy ujęte czernioną listwą, na narożach zaś po trzy niewielkie pola także ujęte podobną listwą. Pola na poduchach, narożach oraz intarsjowane na cokole wypełnione przecinającą się wstęgą tworzącą geometryczne pola, dodatkowo w narożach poduch liście. We wnętrzu o wtórnym podziale, u góry i u dołu wsporniki do drążków, a na bokach do kilku półek. Zamek stalowy, przykładano-wpuszczany, trzyryglowy z pełną puszką. Zasuwki stalowe, na dekoracyjnym szyldzie, faliście wyciętym u góry, odkryte. Szyld z blachy repusowanej, o wydłużonej formie zakończonej liśćmi z owalem pośrodku jętym rocailami. We wnętrzu fragmenty nalepek papierowych, prawdopodobnie przewozowych, z napisem: Berlin, drukowanymi czarnymi sygnaturami: II A. 757 oraz wpisami niebieską kredką: Breol…;
dębina, orzech, śliwa, jesion, brzoza, stal; 237,5 x 225 x 81 cm.
Niemcy Środkowe, ok. 1750-1770.

Szafa o formie i dekoracji właściwej dla warsztatów stolarskich działających na terenie środkowych Niemiec około połowy XVIII. Jednocześnie jest to typowa szafa sieniowa, podobna do mebli wykonywanych w tym okresie w innych ośrodkach niemieckich: masywna, rozkładana, bogato zdobiona intarsjami, głownie o geometrycznym charakterze oraz profilach podkreślonych czernionymi listwami. Po konserwacji.