PSZnZ Fotografia Prasowa Generała Polskich Sił Powietrznych Mateusza Iżyckiego de Notto

Mateusz Iżycki de Notto (ur. 22 lutego 1898 w Odessie, zm. 12 lutego 1952 w Lyonie) był generałem brygady pilotem Polskich Sił Powietrznych. W młodości kształcił się w gimnazjach w Warszawie, Jarosławiu i Odessie, a w 1916 roku rozpoczął studia na Akademii Rolniczej w Moskwie. W samym roku został powołany do armii rosyjskiej, a od grudnia 1917 roku służył w III Korpusie Polskim w Rosji. Po rozwiązaniu kontynuował studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego, a od lutego 1919 roku służył w 12 Pułku Ułanów Podolskich. W latach1–1922 pełnił funkcję adiutanta przybocznego Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza, a następnie, w latach 1922–1924, studiował w Wyższej Szkole Wojennej. W 1925 roku skończył kurs pilotażu i przeszedł do lotnictwa. W latach 19229 był attaché wojskowym w Turcji, a następnie dowodził eskadrami i dywizjonami w 2 i 3 Pułku Lotniczym. Od stycznia 19oku pełnił funkcję zastępcy dowódcy 3 Pułku Lotniczego. Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku był szefem sztabu Dowództwa Lotnictwa i Obrony Przeciwlotniczej Armii "Łódź", a od 11 września dowódcą Lotnictwa i OPL Armii "Warszawa". Po upadku Warszawy przedostał się do Francji, gdzie pełnił funkcję szefa Oddziału III Operacyjnego Dowództwa Lotnictwa. W latach 1940–1942 dowodził Polskim Oddziałem Transportowym w Afryce, a w latach 1942–1943 był delegatem Polskich Sił Powietrznych na Środkowym Wschodzie. Od września 1943 roku ił funkcję inspektora, a od kwietnia 1944 do stycznia 1948 roku dowódcy Polskich Sił Powietrznych. Po demobilizacji przyjął obywatelstwo brytyjskie i dodał do nazwiska człon "de Notto". Zmarł po długiej chorobie nowotworowej w szpitalu wojskowym Desgenettes w Lyonie i został pochowany na cmentarzu Northwood pod Londynem.
Wymiary: 17 cm x 12 cm
Stan ogólny jak na zdjęciach.