Michał BAŁUCKI Mój pierwszy występ literacki. Zbiór nowel [1887]

실시간 경매 중 알림

notifications_off 알람: 아니오

textsms SMS: 없음

add 나의 메모

Michał BAŁUCKI Mój pierwszy występ literacki. Zbiór nowel [1887]

경매품 설명

Michał BAŁUCKI
Mój pierwszy występ literacki. Zbiór nowel

Kraków 1890
Nakład J. K. Żupańskiego & K. j. Heumanna
Ser. Wyd.: Nowa Biblioteka Uniwersalna
2133, [2] s.
o. oryginalna, płócienna, tłoczona i barwiona z tytulaturą na licu i ze złoconą tytulaturą na grzbiecie
S. bdb- pęknięcie płótna i wyklejek – wzdłuż linii gięcia, pieczęć pryw.
For. ca: 21,5x14,5 cm

Michał Bałucki, ps. „Elpidon” (ur. 29 września 1837 w Krakowie, zm. 17 października 1901 tamże) – polski pisarz, komediopisarz i publicysta okresu pozytywizmu.

Bałucki pochodził z rodziny mieszczańskiej (jego ojciec był krawcem, matka – Eufrozyna, neofitka z Kochmanów – prowadziła kawiarnię; została zamordowana, a do wykrycia sprawczyni przyczynił się Władysław Swolkień). Uczęszczał do krakowskiego gimnazjum Św. Anny, następnie na wydział matematyczno-fizyczny (od 1857), a potem historyczno-literacki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1857–1864 brał udział w spotkaniach artystów zbierających się w pracowni rzeźbiarskiej Parysa Filippiego w Krakowie (m.in. z Józefem Szujskim i J.K. Turskim). Współredagował też tygodnik społeczno-kulturalny „Niewiasta” (1861–1862). Następnie pracował przez pewien czas w Częstochowie jako nauczyciel.

Bałucki nie walczył w powstaniu styczniowym, jednak aktywnie uczestniczył w organizacjach spiskowych w Galicji, wspierając stronnictwo czerwonych. Spędził za tę działalność rok w więzieniu (aresztowany pod koniec 1863). W latach 1865–1866 mieszkał w Warszawie, po czym przeniósł się do Krakowa. Był prezesem wydziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie w 1885.

Wraz z Alfredem Szczepańskim współredagował w latach 1867–1868 tygodnik dla kobiet „Kalina”. Od 1869 do 1873 pisał do dziennika „Kraj” cotygodniowe felietony pt. Tygodnik krakowski. W 1871 otrzymał nagrodę w krakowskim konkursie dramatycznym za sztukę Pracowici próżniacy, zaś w 1892 – w konkursie „Kuriera Warszawskiego” za komedię Flirt.