Tadeusz Cieślewski (ojciec) (1870-1956), “Widok na Stare Miasto – Warszawa”, ok. 1920 r.

Duży, oryginalny obraz jednego z najznakomitszych malarzy Warszawy – Tadeusza Cieślewskiego (ojca). Obraz przedstawia widok na Stare Miasto w Warszawie w pogodny zimowy dzień. Autor: Tadeusz Cieślewski (ojciec) (1870-1956), “Widok na Stare Miasto”. Olej na płótnie. Około 1920 r. Sygnowany w lewym dolnym rogu: T. Cieślewski. Wymiary: 71 x 81 cm, razem z ramą: 94 x 102 cm. Oprawa bardzo ładna, oryginalna z epoki od tego obrazu. Zachowana oryginalna mosiężna tabliczka z nazwiskiem autora. Obraz zachowany w dobrym stanie. Wymaga jednak niewielkiej konserwacji. Jest lekko przybrudzony, po przemyciu kolory rozjaśnią się. Obok sygnatury na małym fragmencie warstwa malarska jest lekko wykruszona. Nie ma dziur ani innych uszkodzeń. Rama w dwóch narożnikach ma widoczne na zdjęciach uszkodzenia, wymaga to naprawy. Na odwrocie na dolnej krawędzi ramy widoczna słabo czytelna (spłowiała) papierowa nalepka najprawdopodobniej nalepka z wystawy lub z firmy ramiarskiej. Obraz przedstawia zwyczajny ruch uliczny na tle architektury Warszawy na początku XX w. Cieślewski kunsztownie posłużył się perspektywą powietrzną malując Zamek Królewski i fragment Starego Miasta w oddali.

Tadeusz Jan Cieślewski (ojciec) (ur. 22 października 1870 w Warszawie, zm. 27 czerwca 1956 tamże) – polski artysta malarz, ojciec grafika Tadeusza Cieślewskiego (syna). Studiował w Szkole Rysunkowej w Warszawie pod kierunkiem Wojciecha Gersona (1831–1901) i jego ucznia Jana Kauzika (1860–1930). W latach 1895–1896 studiował w Paryżu w Académie Vitti oraz u Edmonda-François Aman-Jeana i Raphaëla Collina. W 1900 odbył podróż do Włoch, studiował w Akademii Rzymskiej. Od 1906 był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, członkiem i prezesem towarzystwa artystyczno-malarskiego Pro Arte. Pełnił też funkcję prezesa Zespołu Polskich Artystów Plastyków. Uczestniczył w wystawach sztuki polskiej w 1924 w Moskwie, w 1936 na XX Biennale w Wenecji, w 1939 w Nowym Jorku. Pierwsze lata powojenne spędził w Piotrkowie Trybunalskim, w 1948 powrócił do Warszawy. Malował krajobrazy miejskie Warszawy, rzadziej pejzaże, portrety i martwe natury. Malował najczęściej akwarelą, niekiedy także pastelami i farbami olejnymi. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1952 r. na wniosek Ministra Kultury i Sztuki – za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1955 Krzyżem Komandorskim.