sygn. l.d.: Mieczysław Reyzner | 1921
Na odwrocie, na ramie, nalepka aukcyjna Agra-Art z 1999 r.
Mieczysław Reyzner (nazwisko artysty bywało pisane także: Rajzner, Reisner, Reisner; Lwów 1861 - Lwów 1941) w kształcił się w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych; w latach 1880-86 był także w Monachium. Po studiach wrócił na krótko do Lwowa, skąd w 1888 wyjechał do Paryża. Miał tam własną pracownię przy 70bis, rue Notre-Dame-des-Champs na Montparnasse. Brał udział w paryskiej wystawie światowej w 1889, w oficjalnych Salonach (1889-1893, 1895, 1896), swoje obrazy wysyłał na międzynarodowe wystawy do Monachium, Berlina, Lille i Wiednia. Latem wyjeżdżał nad morze do Bretanii, odwiedzał też Belgię, Holandię i Danię. Do kraju wrócił w 1896, przez blisko pół roku przebywał w Gołuchowie, później zamieszkał na stałe we Lwowie. Jeździł często na Huculszczyznę, Podole czy na Podhale, malując liczne pejzaże. Wystawiał najczęściej w lwowskim TPSP, ale i w TPSP w Krakowie, w Salonie Krywulta i TZSP w Warszawie oraz, m.in. w Czerniowcach, Tarnopolu, Łodzi, Sanoku, Bochni. Krytycy podkreślali zarówno różnorodność tematów podejmowanych przez artystę, jak i różnorodność konwencji stylistycznych jego malarstwa. Reyzner był uznanym portrecistą; popularnością cieszyły się jego idealizowane, „wdzięczne pozy kobiece i główki”, ale malował również, wysoko oceniane, realistyczne portrety i studia starych kobiet (Trzy babki, Modlące się kobiety). Zajmował się malarstwem pejzażowym (widoki z podróży, m.in. bretońskie i tatrzańskie), z upodobaniem malował kwiaty. Większy zbiór obrazów artysty znajduje się w Lwowskiej Galerii Sztuki.
